Dr. Ali Hacıpaşaoğlu, 3 Haziran 1927 yılında Kayseri’de doğdu. Kayseri Lisesinde okuduktan sonra İstanbul Üniversitesi Tıp Fakültesinden mezun oldu. Sosyal Sigortalar Kurumunun çeşitli hastahanelerinde çalıştı. 17 yıl Göztepe Sosyal Sigortalar Hastahanesinde 3 yıl Başhekim Yardımcısı 14 yıl Başhekim olarak çalıştı. Daha sonra Süreyyapaşa Sosyal Sigortalar Hastahanesinin bir süre başhekimliğini yaptıktan sonra emekli oldu. 25 Ekim 1999’da 72 yaşında vefat etti. İkisi kız biri erkek üç çocuk, dört torun sahibidir.
“Takriben 400 yıl önce B.Bürüngüz köyünde yerleşip, kökleri halen orada olan bir ailenin altı çocuğundan beşincisiyim. 1927 doğumlu, evli ikisi kız bir erkek çocuk, dört te torun sahibiyim. İlkokulu köyümde, ortaokulu ve liseyi Kayseri’de bitirdim. Yüksek tahsilimi İstanbul Üniversitesi Tıp Fakültesinde tamamladım. Askerlik vazifemi Erzurum’da yaptım. Pratisyen hekim olarak Sosyal Sigortalar Kurumu Kayseri Dispanserinde göreve başladım. Bir buçuk yıl sonra asistan olarak İstanbul’a tayinim yapıldı.1963 yılında ihtisası SSK Nişantaşı Hastanesinde tamamladıktan sonra bir ay Üsküdar Dispanserinde çalıştım. Aynı yılın Nisan ayında SSK Paşabahçe Hastanesinde dahiliye mütehassısı olarak göreve başladım. 1970 yılında Başhekim yardımcısı oldum. 1972 yılı Kasım ayında Göztepe SSK Hastanesi Başhekim Yardımcılığına nakledildim. 1975 yılında aynı hastaneye Başhekim oldum. 1987-1988 yıllarında SSK İstanbul Bölge Sağlık Müdürlüğünü de 2.ci görev olarak yürüttüm. 1989 yılının iki haziran akşamında yaş haddi nedeni ile Devletle olan iş ilişkilerimiz sona erdi. Köyüm, baba ocağına gelince; Konumu: Koramaz dağlarının eteğinde yem yeşil, şirin, emsallerine göre, düzgün sokak yapılarıyla çevrenin büyük ve görkemli bir köyüdür. Tarihi bir camii, iki mescidi ve beş sınıflı bir ilkokulu mevcuttur. Büyük Bürüngüz benim çocukluğumda 350 haneli 2500-3000 nüfuslu, canlı, hareketli, evleri, yolları, bağları ve bahçeleri bakımlı yemyeşil bir cennet kösesi idi. Beş sınıflı ilkokulunda 200-250 öğrenci varken, bugün bu mevcudun 50’nin altına indiği söylenmektedir. Bunun sebebi de göç nedeniyle kış aylarında köy nüfusunun çok azalmasından ileri gelmektedir. Köyümün arazi ve diğer imkanları köy halkının ihtiyaçlarını karşılayacak durumda olmadığı için, erkeklerin pek çoğu bilhassa inşaat işlerinde çalışan sanatkarlar başta İstanbul, Ankara olmak üzere bütün şehir ve kasabalarda nafaka peşindedirler. Yalnız Beşiktaş’ta sekiz yüz ailenin Büyük Bürüngüzlü olduğu söylenmektedir. Köy halkı eğitim ve kültüre düşkündür. Çok sayıda öğretmen, Hukukçu, Doktor ve Mühendis yetiştirmiştir. Kariyer yaparak üniversitelerde profesörlük mevkiine ulaşan hemşehrilerimiz bulunmaktadır. 1950 yılından sonra üç tane de milletvekili çıkarmıştır. Köyümün insanlarının birçoğu bulundukları mekanlarda ticaret hayatına canlılık kazandırmışlardır. Küçümsenmeyecek miktarlarda ticari müesseseleri mevcuttur. Kış aylarındaki köyümün garipliği ilkbahardan itibaren Kasım ayına kadar, yuvaya dönen yazlıkçılarla sona erer, olağanüstü canlılık başlar. Her taraftan şırıl şırıl akan tertemiz suları, yemyeşil bahçelerden gelen müzik nameleri ve temiz havası ile insanları kendisine çeker benim köyüm. Eski evlerin bakımı yanında çok sayıda yapılmış villa tipi evlerde neşeli, huzurlu, kimsenin kimseyi rahatsız etmediği yaşam devam eder, insanları görgülü, kültürlü, davranışları ve giyim kuşamları oldukça düzgündür. Sosyal faaliyetlere ve yeniliklere açık düşünce yapısındadır benim hemşehrilerim. Tesadüfen de olsa yolunuz o yöreden geçerse, İvriz’in suyundan, şifa niyetine, bir bardak soğuk su içmeden ayrılmayınız.“
Dr. Ali Hacıpaşaoğlu